In een van de hulpposten worden we
zeer vriendelijk
ontvangen door vriend Philippe Lagasse, die ons vergezelt naar de overige
hulpposten en waar de chauffeur van Marc telkens het voorziene materiaal afzet.
Philippe vertelt ons dat de ganse regio decennia
lang verwaarloosd wordt door de
overheidsinstanties en dat het na deze ramp niet eens anders is. De
hulpverlening aan de lokale bevolking
wordt reeds geruime tijd georganiseerd door de plaatselijke
serviceclubs. Blijkt dat ze ook uitermate goed samenwerken met de inwoners.
Jongeren, de militairen en de politie zijn constant in de weer om de zwaksten
in deze hulpposten te helpen en te begeleiden.
Een geslaagde interventie waar Rotary, opnieuw mede
dankzij Marc, het verschil maakt.
Ik ben zo vrij geweest enkele foto’s te nemen, doch
diende voorzichtig te zijn. Snel wordt de indruk gewekt dat we als
ramptoeristen naar de plaats van de ramp zijn toegesneld.
In de
opgedroogde modder op de voorruit van een van de vernielde wagens, lees ik
“COURAGE – LA VIE EST BELLE”
Eric
